De geur van rode wijn
Op deze foto van de opendeurdag zie je een schaal met druiven. De druiven zijn gesneden uit kurken die daarna maanden zijn ondergedompeld in wijn. De wijntak is gevlochten uit de metalen houders die de kurken van champagneflessen vasthouden.
Het eindproduct (wijn(geur), kurk en metalen houder) dienen hier om het basisingrediënt, de tros druiven, uit te beelden.
Werk van Sonja Wijker (specialisatie graad)
Ché Guevara
Als u goed kijkt naar de tekening van Sally Patteet ziet u meerdere portretten van Ché in de zwarte lijntekening. (klik op de foto). Het patroon dat hier als een vlies over de tekening heenhangt toont Ché van bij de geboorte tot aan zijn dood. Hier geldt het zwarte patroon niet als een visuele truc om de tekening aantrekkelijker te maken, het voegt essentiële informatie toe.
Jan Decleir
Een strak meer mysterieus portret van Jan Decleir, ik vermoed naar foto getekend...
2 de jaar tekenkunst
Several Drawings on Top of Each Other
In dit werk van MARK MANDERS liggen in een lange, rechte lijn een vijftiental stapels van duizenden lege A4-tjes op een rij. Alleen in de voorste drie stapels zijn de vellen veranderd in tekeningen, waarmee met gemak een grote ruimte kan worden gevuld. Een hond, die in een geconcentreerde houding op de vloer ligt, heeft zijn kop iets opgetild. Een stapel tekeningen dient als steun en houdt hem op de juiste plaats. De huid van het zwarte bronzen dier is zo behandeld dat zij de uiterlijke verschijningsvorm heeft van de binnenzijde van een tekenpotlood.
Dit werk toont treffend de veelbelovende toekomst van het materiaal (potlood) en tegelijkertijd een niet aflatende nachtmerrie van de kunstenaar. Immers ondanks zijn grote productiviteit zal hij met zijn werk steeds achter lopen bij het reusachtige beschikbare vacuüm in de wereld. Ondanks de duizenden tekeningen die het werk bevat toont het werk een tekort.
Tekst: Marije Langelaar
Het is precies of de hond het gebrek aan grafiet op de blanco vellen compenseert. Het dier is het tegengewicht van het tekeningloze papier. Naarmate de stapel getekende vellen groeit en dus de stapel blanco vellen vermindert, verkleint de hond van proportie. Hoe meer tekeningen Mark Manders maakt, hoe minder de hond moet waken over het geweten van de tekortkomende kunstenaar.
Frozen Moment (tekening van Mark Manders)
De tekening Frozen Moment geeft een scène weer, bestaande uit vier afzonderlijke elementen, opgesteld in het lege vlak van het papier. Ver weg in dit uitgestrekte landschap staat een stilgelegde fabriek.
Op de voorgrond zien we hoe een armloze vrouw voorover buigt om een gemuteerd 'PI'-teken van dichtbij te bekijken. Het teken lijkt als een plant uit de aarde te zijn geschoten.
Boven deze figuur bevindt zich een vallende kubus. Door de toevoeging van een cijfer bij elk fragment wordt het kijkgedrag nadrukkelijk gestuurd en als beschouwer probeer je de opeenvolging van elementen op een logische manier aaneen te schakelen. Gewend aan beeldaaneenschakeling in de wereld van reclame, film en strips, verwacht je een afsluitende climax in de laatste seconde. Hoe treffend en paradoxaal is dan het gebruik van het oneindige getal 'PI'. Bij het laatste moment van de tekening aangekomen blijven de cijfers zich eindeloos voltrekken in de ruimte.
Behalve dat ze de beeldvolgorde bepalen, wekken de cijfers de suggestie dat er buiten deze tekening een legenda bestaat.
Binnen deze eeuwig stilstaande afbeelding -immers al het getekende is in principe gedoemd onafgebroken stil te staan- is Mark Manders er in geslaagd een tekening te maken die zich voortbeweegt in de tijd. Niet enkel door het gebruik van 'PI' maar ook door de vallende kubus ligt er een toekomstmoment in de tekening opgesloten.
Tekening van Mark Manders, tekst door Marije Langelaar
Gepassioneerde tweedejaars
Snelschetske met pastelkrijt vermoedelijk gemaakt op de trein tussen gent en oostende. Tweede jaar tekenkunst
Abonneren op:
Posts (Atom)